Friday, February 13, 2015

Οι τρίσιες της βίλλας μου ξέρω γιω να ξεράνω

Η ζωή μου όλη ένα άδειο πορτοφόλι.

Σήμερα ήταν μια συνηθισμένη μέρα γενικά, αλλά έσιει μια φτομάδα που εσσωτρ'οομουν για μια μαλακισμένη που μου έφαε 200 ευρω, συναδέλφισσα που μου έταξε ότι ήταν να μου τα δώκει τα Χριστούγεννα τζιαι ως τωρά έδωκεν μου αέρα κουπανιστό. Τζιαι πιάννω την σήμμερα τηλέφωνο τζιαι λαλώ της "Θέλω τα λεφτά μου", τζιαι τι μου λαλέι "ήμουν άρρωστη τζιαι έπαθα πνευμονία" λαλεί μου, τζιαι εμάχουμουν να της πω "ψόφο να φκάλεις!". Μαλακισμένη πουτανοπρίχτρα! Τζιαι είπεν μου να μου τα δώκει τέλος του μήνα. Αλλά θορώ ότι τούτη η ιστορία πάει έξι μήνες... το τζιέρρατό μου... το ζαβροδέξι. Το ηθικό δίδαγμα: μεν δανείζεις ούτε του αρφού σου.

Άλλος γάρος τζιείνος που με ενευρίασε σήμερα.

Πιαννω τον να τον γυρέψω τζιαι πιάννν την γεναίκα του τζιαι τζιείνη αγχώνεται όπως το κλαμένο το πουττί, τζιαι πιάννει τον 200 φορές τζιαι κουκκουφά τον τζιαι τζιείνοθ σπάζουν τα 'ρχίδια του που την πίεση, τζιαι πιάννει με τζιαι φωνάζει μου εμένα.... ο γάρος.... ο ασαμάροτος.

'Αμα ενώσουμε μια λέξη, πόρτος τζιαι κλανής να μπου φκαίνει; Ίσον "πορτοκλάνης".

ΣΠΕ THE BEST! Για τον άνθρωπο, με ανθρωπιά... κλανιές by number by fart! Εν έσιει μια τράπεζα στην Κύπρο που να αξίζει. Καλλήττερα να επενδύσετε τα ριάλια σας στα κουνουππίθκια! Ή, αν θέλετε 100% επένδυση, επενδύσετε τα στην επιχείρηση του φίλου μου του Κόλιαντρου, Αλλά αν ξέρετε αν γίνει κάτι, εν ο άλλος που φταίει, ο συνέταιρός του, όι τζιείνος! Αστεοιεύκομαι φίλε μου κόλιαντρε, καλή τύχη στη νέα σου επιχείρηση.

Ο νέος πρόεδρος που εν να ψηφίσω, μόλις φυει ο γάααααρος ο Ανσστασιάδης, ο μαλακιπίτουρας, ο λεκές της τουαέτας, το φυστστό πορδί, η μούλα του Καϊρου, τζιαι ο γάρος ο ασαμάρωτος, τζιαι η όρνιηα η ξηστερισμένη, εν να ψηφίσω... τους βίζους της Μενεγάκης. Τουλάχσιτον ξέρω οτι εν να πείνω δωρεάν γάλα για την επόμενη πετναετία. Ψηφίστε βίζους της Μενεγάκης - γάλα Βλάχας κάνει καλό! Άλλη πουτάνα του Καίρου τζιείνη.

Αγαπώ πολλά τη δουλειά μου. Αγγούρκα ττορφαντά. Νευριάζω άμα πιάνει ο κόσμος τζιαι κλαμνει μου ερωτήσεις που τις βρίσκω πολλά ηιθιες, κατά την άποψή μου, αλλά δυστυχώς είμαι υπόχρεος να λύω τζιαι την κάθε κλανιά που αννο΄ιει το στόμα του ο καθένας τζιαι λαλεί. Τζιαι να πρέπει να εόμαι υπόχρεος εγιώ να υρίζομαι τις κλανιές του κάθε ππέζεβέγκη. Τζιαι να ανέχομαι τα καπρίτσια του κάθε μουλλά, αμπάλατου τζιαι αποσαράντοτου.

Τ'ωρα θα γράψουμε μάι βαθυστόχαστη εκπόνηση, η οποία είναι, "ο άνθρωπος είναι προορισμένος για να γαμά τζιαι να ρέσσει", για να το πούμε στα Αγγλικά για να καταλάβονυοι Αγγλόφωνοι φίλοι μας, "human destıny ıs to fuck... and run!" .

Τζιαι μια ερώτηση τζιαι παρακαλώ το κοινο που θα θκεβάσει, να μου πει τις απόψεις του: "Ποια ένει η αγαπημένη στάση του ουρακουτάγκου τζιαι το κολιού;". Τζιαι, μια άλλη ερώτηση: "τι κοινό έσιει ο ουραγκουτ΄γκος με τον κολιό;". Αν τζιαι το δε΄υ΄τεο εν πο΄λλά εύκολο:κουλιαντερίζουν τον ίδιο νου τζιαι ο κόλος του κολιού, εν κότσιηνος όπως του ουρακοτάγκου (I AM NOT GAY I AM NOT GAY I AM NOT GAY). "Τα όπλα δεν σκοτώνουν - εγώ σκοτώνω με τα όπλα!".

Τωρά τελευταία αρέσκουν μου τα θέατρα τζιαι το θέατρο έσιει ένα πολλά καλό: επαρατήρησα ότι γεμώνει πολύ πουττολοί. Πουττί μαυροματί - πουττί να φαν τζιαι οι κότες. Πούττος αρκόσιοιρος, πούττος ξηφτερισμένος, πούττος ξιουρισμένο, πούττος αφορμολοημένος. Πούττος, πούττος, πούττος - βίλλος, βίλλος, βίλλος - κόλος, κόλος, κόλος - τρεις τελείες.

Ο φίλος μου ο Οράτιος, κάθεται τζιαι γράφει τζιείνα που λαλώ, σαν το Δαλάι Λάμα με τα πόθκια σταυρωτά, τζιαι την πατανία του παππού, τζιαι κάθε πέντε λεπτά, κλάνει ποφυσιστούς πόρτους, που μυρίζουν σουβλάκια λυγμένα. Βίλλα λα μούζικα!

Τούτα θα είναι τα απομνηονε΄ματα που θα αφήσω για τη λύτρωση του Κόσμου!

Αρέσκει μου η Έλλη Κοκκίνου, θέλω να την ποσιήσω, της Μενα΄γακς α΄ρέσκουν μου τα βυζόμπαλά της, βασικά εν ιβλέπω πολλή τηλεόραση τζιαι εν ηξώρα ίντα άλλες συγχρωνες πουτάνες παρουσιάστριες έσιει για να τις ποσιιήσω, αλλά είναι σιουρος ότι ήταν να τις ποσιήσω τζιαι τζιείνες.... αν τις ήξερα. Γάμα, γάμα, εξίστησεν η βίλλα μου. Σαν τον ξιπετσμένο κουρκουτά. Αρέσκει μου πολλά η Τζίνιφερ Λοπέζ, θέλω να την πισσσιήσω τζιαι να της κάμω οχτάδημα. Αρέσκει μου η Ατζελίνα Τζολή, αλλά με βυζιά. Ζήτω οι άβιζες γυναίτζιες! "Άβυζος το μουνί της γυναίκας". Μαντόνα, κάχλισσα - Βίσση, σκατά - Μαντώ Μαυρογένους, τέλεια - Μπουμπουλίνα, σούπερ - Λόδρος Μπάϋρον, κάααααβλα (ο μύλος όλα τα αλέθει!). Το καλό το παληκάρι, ξέρει κι άλλη τρύπα να γαμήσει.

Είμαι περίεργος, πόσες τρύπες έχει το ανθρώπινο σώμα. Να τις μετρήσουμε που τατωρά: μια το φεξί αυτή, 2 το αριστερό, μια το αριστερο ρουθούνι τζιαι μια οτο αριστερο 4, μια το στόμα, 5, μια η τρύπα που κατουρούμεν, 6, μια ο κολος που σιέζουμε, 7, εεεεεε  7 τρύπες εν ναι; Έσει τζιαι άλλες; (εν ηξέρω ρε, έσιει τζιαι άλλες).  Αρσενιτιοι 7, γυναίκες, 8.

Γιατί οι ποεροι μας βρομούν πολλά; Διάφορα βαθυστόχαστα ερωτήματα: Γιατί αψιουριζούματε; Γιατί έχουμε φαούρα; Γιατί ερωτευούμαστε συγγεκριμένα άτομα τζιαι γιατί το συγγγεκριμένο και όι τα άλλα; Τι μας κάμνει να πηαίννουμε μόνο σε τζιείνο; Εν η χημεία; Ή εν οι βίζοι, ή ο πούττος, ο ξιουρισμένος, ή ο αξιπύριστος; Πίνε μπύρα, κάμνει καλό, βοηθά σε να κατουράς πολλά τζιαι καθαριζει η κυστη σου. Το ρέξιμο, που αποσκοπά; Να φκει ο αέρας που τα σωθηκα μας; Γιατί κλάνουμε; Που αποσκοπεί η κλανιά;

Τωρά στη δουλειά, πρέπει να το έγραψα τζιαι στα άλλα μπλογκ, τούτο που γράφω τουρά, παραγγέλνω γάαλα σοκολάτα, τζιαι κλάνω πολλούς ποφυσφιστούς πόρτους βρομερούς. Τουμιανιάζω τους ουλλους που τζιεμεσα. Μόνο πτυος μυριζομαι, εν να φυρτώ. Αφού την άλλη φορά λαλεί ένας συνάδερφος "ρε ανοίξετε κανένα παράθυρο τζιαι βρωμά δαμέσα". Εμάχουμουν να του πω "εν ο κόλος μου που κλάνει τζιαι λελεί σου "γεια"". Αλλά σαν καλός πολιτκός που είμαι, είπα του "κκιάλε έσιεις δίκαιο!". "Εν καλά που λαλείς!". "Βρωμά δαμέσα δα". "Άνοιξε κανένα παράθυρο τζιαι εν να φυρτώ!". Τζιαι η τραγική ειρωνία είναι, ότι την ω΄ρα που ελαλλούσα "βρωμα", ο κόλος μου άνοιξε διπα΄λατα την κολοτρυπίδα του και από μεσα του διάβγαινε ανάλαφρα ένα αέρινο αεράκι με την μυρωδιά του ζόλου. (Γμώ το, εφάμε τζιαι την Άγκαθα Κρίστη!). Καλά εν τω συζητώ πάλε, τον Ηρακ΄΄η Πουαρό εφάμεν τον που τζιαιρό!

Την δουλειά μου αγαπώ την πολλά τζιαι λαλώ ότι αγαπώ την, αλλά εν σαν ανέκδοτο που ένει. Μεσ' τη δουλειά μου έχουμε 5 γάρους, 3 μούλες, 2 κούνους τζιαι εγώ ο φτοχός μεσ' τη μέσα. Κλείστε το τζιαι κανεί ολάν! Την ράτσα σας τζιαι τον καπιλέ σας μέσα! Άντε γεια! Εν έσιετε υπόθεση! Καλύτερα να πέρνω το σιήλο μου περίπατο, παρά να θωρώ τις φάτσες σας! Ζαόμματοι! Αμπάλατοι! Αρκορούφητοι! Τζιαι σε τελική ανάλυση, εν ούλλοι κλασομπανιέρες. Τζιαι για να βάλουμεν μια τελεία σε τουτα ούλλα: fuck and love it's gooood. THE END.

(Σημείωση: το κείμενο μπαίνει σε καθαρεύουσα, τζιαι όποιος εν καταλάβει, να πα 'να γαμηθεί τζιαι να φέρει την είσπραξη! Δεν μας καίγεται καρφί! Σε ελεύθερη μετάφραση: στον πούτσο μας! Ή, αν ήμουν γεναίκα, "στο μουνί μας"!. Ή αν ήμουν τραβεστής: "στα πουτσόβιζα μου!". Ή αν ήμουν διφυλετικός: "στην ανωμαλία μου!". Άτε κανεί, εβαρέθηκα, έφυα!).

No comments: